W Garwolinie odbędzie się referendum rozstrzygające kwestię:
„Czy jest Pani/Pan za rozpoczęciem budowy krytej pływalni w Garwolinie, jako priorytetowej inwestycji miasta, godząc się na jego zadłużenie i ograniczenie wydatków na inne inwestycje w mieście, między innymi takie jak: budowa i remonty ulic i chodników, parkingów, rozbudowa szkół i przedszkoli?”
W związku z formą pytania, wiążącą radość posiadania basenu z wyrzeczeniami związanymi z wydaniem 21 milionów złotych na jego budowę, radnym miejskim stawia się zarzut takiego sposobu zadania pytania, żeby skłonić mieszkańców do odpowiedzi NIE. Ja nie uczestniczyłem w ustalaniu treści pytania (byłem nieobecny), i może dlatego wypada mi zarzut ten ocenić.
Ten zarzut jest niesprawiedliwy.
Pytanie referendalne winno zawierać – jak oferta handlowa – nazwę oferowanego produktu i jego cenę. Gdyby jednak brzmiało „Czy zgadzasz się na budowę za 21 mln zł basenu miejskiego?” byłoby mylące. Suma 21 milionów złotych jest dla nas – zwykłych ludzi – niewyobrażalna. Pozornie jest konkretem, a w rzeczywistości – pustym pojęciem. Ja muszę sobie przeliczyć 21 milionów złotych na rzeczy mi znane.
To tyle co 42 domy jednorodzinne, albo 175 kawalerek. To tyle co wybudowanie 20 kilometrów dróg. To tyle co 2 nowe szkoły, albo 4 przedszkola.
Jeśli więc Miasto nie zaczeka cierpliwie na współudziałowca w inwestowaniu, by zapłacić koszty po 10 milionów każdy, to wyłoży dodatkowo 10 milionów złotych na ekspresowe załatwienie sprawy. Ponieważ trzeba będzie je pożyczyć i oddać z odsetkami przez 10-15 lat, to z odsetkami zwrócimy około 18 milionów.
Ile to jest 18 milionów złotych? Mniej więcej: sala gimnastyczna, nowe skrzydło przedszkola, wkład na budowę przeciwpowodziowego zbiornika retencyjnego, 2 duże parkingi, 10 ulic na przedmieściach.
I to jest cena priorytetowego traktowania budowy basenu. Została ona wpisana do pytania referendalnego.
Powtarzam. Na produkcie powinna być umieszczona cena. I jest.